WWW.TOCZEN.PL

[Łukasz F.]

Itunia, Ziarenko- wbrew pozorom kluby, czy dyskoteki nie są najlepszym miejscem na poznanie "drugiej połówki"- ładne kilka razy wydawało mi się, że znalazłem "tą właściwą", ale zawsze na koniec z tego wszystkiego wychodziło totalne nieporozumienie (i to bynajmniej nie przez alkohol )- można by książkę napisać... Jednak musi być jakaś droga, aby prędzej, czy później tą drugą osobę poznać (w końcu gdyby wszyscy tak mieli to ludzkość by wyginęła)- choć, powiem szczerze, jeszcze jej nie wynalazłem... Mimo wszystko trzeba próbować- bo co innego nam zostało...
_________________
Jestem spokojnym, skromnym i dobrym człowiekiem.
Po prostu nie każdy zasługuje na to, by mnie takiego oglądać.

[Ziarenko]

Łukasz,
myślę, że w klubie czy jakimś innym podobnym miejscu nie znajdę nikogo, kto mógłby być ZA MNĄ. To nie moje miejsce.

Kingo,
studiuję trzy lata i.... ale ja straszę okrągłą buzią
_________________

rozjaśnia się we mnie
wyjaśnia jaśniej

[Łukasz F.]

Właśnie o to mi chodziło- do klubu czy podobnego miejsca można pójść, żeby spotkać się ze znajomymi, pogadać, pośmiać się- nic więcej...
Dlatego trzeba szukać innych rozwiązań... Inna sprawa, że jeszcze nie wymyśliłem jakich...
_________________
Jestem spokojnym, skromnym i dobrym człowiekiem.
Po prostu nie każdy zasługuje na to, by mnie takiego oglądać.

[Monika B]

kiga i inne kolezanki - moi chłopcy zawsze mowia ze na dyskoteke chodza się pobawic , tam się nie szuka dziewczyny ! - wiem co pisze w koncu chłopcy sa w waszym wieku
_________________
Szczęście to jest to, czego prawdopodobnie w życiu nie osiągniemy , ale na szukanie go warto poświęcić życie . ( Marie-Henri Beyle) - Stendhal

[Mella]

Jedna z moich siostrzenic poznała chłopaka na pielgrzymce (są juz 7 lat po ślubie), a druga w metrze - zainteresował się książką, którą czytała.
_________________
"Wszyscy jesteśmy zdolni do wielkich rzeczy, jeśli nie pozwolimy, by pokonał nas strach przed własną słabością."
Jan Paweł II

[malenka]

Moj chlopak jak sie dowiedzial ze jestem chora , na poczatku podtrzymywał mnie na duchu, opiekowal sie mna. Strasznie sie bał o mnie i absolutnie nie przeszkadzało mu to wrecz przeciwnie wydawało mi sie ze to nas w pewnym sensie zblizylo. Jednak mylilam sie ... gdzies po 3 miesiacach od rozpoczecia mojej choroby chyba mu sie to znudziło , i zostawil mnie dla innej ;( Ajc... strasznie to przezylam , bylam w takim dołku psychicznym, obwiniałam kazdego za moja chorobe , na kazdym sie wyzywałam .. ;] A teraz widze ze to bylo bez sensu widocznie tak miało byc , pewnie nie byl wart mnie xD .. haa moze to smieszne ale tak sobie to ciagle tlumacze No i przedewszystkim doszlam do wniosku ze da sie zyc bez facetow xD co wczesniej wydawalo mi sie nie mozliwe xD
( nie obrazajac Panow na tym forum )
Glowka do gory
Caluski motylki ;**

[Łukasz F.]

[kinga]

no właśnie..też o tym myślałam nie raz...myślę, że "walenie z grubej rury" nie jest dobrym sposobem, ukrywanie tym bardziej...
chyba jakoś powoli mówić; ta druga osoba i tak się dowie, bo przecież badania, pobyty w szpitalach itp.
_________________
Odkąd przestałam przejmować się rzeczami, na które nie mam wpływu, mam wpływ na więcej rzeczy.

[Ziarenko]

Myślałam na ten temat...
Bardzo niewiele osób na uczelni wie o mojej chorobie. W liceum i gimnazjum nie wiedział prawie nikt.
Jednak osoby, które są mi bliskie, z którymi się przyjaźnię wiedzą o mojej chorobie. Jeszcze nie poznałam nikogo, kto chciałby ze mną być, ale jeśli spotkam powiem o swojej chorobie. Myślę, że miłości nie da się budować bez prawdy. Jestem i będę chora i jeśli druga osoba nie pokocha mnie taką jaką jestem, bycie razem nie ma sensu.
_________________

rozjaśnia się we mnie
wyjaśnia jaśniej

[Łukasz F.]

Właśnie na tym to polega- całkowite ukrycie takich informacji jest po prostu niemożliwe. Problemem jest natomiast sposób "dawkowania" informacji- i rzeczywiście, metoda "kawę na ławę" się nie sprawdza...
Tylko jak to zrobić, by "asy w rękawie" trzymać do odpowiedniego momentu- osobiście mi to nie wychodzi, w tego typu sprawach, jak w żadnych innych, po prostu nie potrafię- od razu widać, że mam problem i próbuję go ukryć...
_________________
Jestem spokojnym, skromnym i dobrym człowiekiem.
Po prostu nie każdy zasługuje na to, by mnie takiego oglądać.

[Ziarenko]

Myślę, że nie da się zbudować zasady, prostej i logicznej, która sprawdza się w prawie każdym przypadku.
Ja powiem wtedy, kiedy będę wiedziała, że to osoba, z którą chcę być.
_________________

rozjaśnia się we mnie
wyjaśnia jaśniej

[kinga]

no ale przynajmniej szybko się sprawa wyjaśnia-jak to jest z tą miłością...jak się dowiadują, to uciekają, rezygnują; widocznie nie są nam pisani

a z tym dawkowaniem to też ciężko, bo nie wiadomo jak i co, w jakim czasie...heh ja nikogo bym nie chciała oszukiwać
_________________
Odkąd przestałam przejmować się rzeczami, na które nie mam wpływu, mam wpływ na więcej rzeczy.

[okularnica]

macie rację ,przecież tej choroby nie da się zatuszować całkiem,ją po prostu widać....(tak jest w moim przypadku)
zauważyłam,że osoby które znam dłuższy czas po prostu tego
nie widzą może nie chcą ?...ale kiedy poznaję kogoś nowego i widzę zdziwienie to mnie to wkurza,a nie chcę się każdemu tłumaczyć co to itd;
To jest bardzo trudna sprawa

[kinga]

a co z poznawaniem ludzi przez internet? spotykać się szybko, czy nie?

bo pisząc długo z kimś, nawet mając zdjęcie tej osoby, tworzymy sobie wymarzony wyidealizowany wizerunek....super się z tym kimś rozmawia, czuje się, że to bratnia dusza, że to ten/ta jedyna...
a po spotkaniu czar pryska...heh i potem już nawet pisanie ze sobą jest inne ...
_________________
Odkąd przestałam przejmować się rzeczami, na które nie mam wpływu, mam wpływ na więcej rzeczy.

[okularnica]

jeżeli można to się znów wtrącę...tak poruszyłaś Kingo ciekawy temat, spotkania z osobą z którą do tej pory klikało się tylko,ja osobiście miałam kilka takich spotkań i tylko dwie osoby zaakceptowały moją chorobę,
z resztą...czar prysł po spotkaniu ,,oko w oko,,
no ale ja mam już sporo lat i może dlatego ?hi,hi,hi...